W 1393 został ławnikiem Głównego Miasta Gdańska, 1395 wszedł do Rady Miejskiej, 1397 objął urząd sędziego, a od 1405 do śmierci był jednym z burmistrzów.[3] Był zwolennikiem ścisłych kontaktów z Polską. W 1398 dowódca krzyżackiej wyprawy na Gotlandię przeciwko korsarzom z Bractwa Witalijskiego (wyspa została zdobyta).
W 1410 po bitwie pod Grunwaldem jako przedstawiciel Rady Miasta uznał zwierzchność Polski nad miastem i złożył hołd królowi Władysławowi Jagielle. Po odzyskaniu przez Zakon kontroli nad miastem nadal pozostał burmistrzem.
W 1411 wraz z dwoma innymi przedstawicielami miasta (drugim burmistrzem Arnoldem Hechtem i rajcą, swoim zięciem, Bartłomiejem Grossem) udał się do zamku krzyżackiego na rozmowy z komturem gdańskim Henrykiem von Plauen w celu rozwiązania sporu dotyczącego płacenia podatków zakonowi przez stany pruskie (chcąc wymusić posłuszeństwo gdańszczan, komtur nałożył na miasto ogromny podatek, a dla zapewnienia jego egzekucji zablokował wejście do portu). Z rozkazu komtura wszyscy trzej zostali zabici. Zamordowanych pochowano w Kościele Mariackim w Gdańsku. Pogrzeb odbył się w zupełnej ciszy, bez bicia dzwonów.
Źródło: Wikipedia