gdański historyk, prawnik i syndyk miejski. W wieku 13 lat wysłany do Gniewu na naukę języka polskiego. Do roku 1710 studiował w Gimnazjum Akademickim w Gdańsku, a następnie (od 1710) na uniwersytecie w Halle, gdzie w 1713 uzyskał doktorat z prawa, studiując jednocześnie historię i wymowę oraz włączył się w wydawanie miesięcznika „Hällische Bibliothek”.
Po powrocie do Gdańska, zajął się pracą nauczycielską, a wkrótce podjął badania (w oparciu o archiwum gdańskie), nad historią oraz prawem Królestwa Polskiego, Prus Królewskich i Gdańska. W latach 1718-1719 wydawał w Gdańsku pierwsze na ziemiach polskich czasopismo historyczne „Polnische Bibliothek”, w którym zamieszczał głównie własne rozprawy naukowe. Był współzałożycielem (1720) gdańskiego towarzystwa naukowego Societas Litteraria cuius symbolum virtutis et scientiarum incrementa, najstarszego towarzystwa naukowego na ziemiach polskich[1], które istniało przez 7 lat (do roku 1727).
W roku 1729 objął stanowisko profesora retoryki i poezji w Gdańskim Gimnazjum Akademickim, a w 1749 katedrę prawa i historii. W czasie oblężenia Gdańska, w roku 1733 poznał wojewodę mazowieckiego Stanisława Poniatowskiego, który zaangażował go jako nauczyciela historii (od roku 1737) dla swoich synów – w tym przyszłego króla Stanisława Augusta. W tym samym roku (1733) poślubił Eufrozynę Florentynę , z którą doczekał się 2 córek.
Od roku 1750 syndyk Gdańska. Czynnie angażował się w obronę praw dysydentów, a w 1767 uczestniczył w zjeździe dysydentów w Toruniu.
Zdecydowanie forsował tezę o autonomii Prus Królewskich w stosunku do Rzeczypospolitej; wystąpił przeciw przyłączeniu Gdańska do konfederacji barskiej; nie spełnił też prośby Stanisława Augusta, aby opracować memoriał odpierający pretensje Fryderyka II do Prus Królewskich.
Największym dziełem historyka była 9-tomowa „Historia Prus Królewskich”. Duże uznanie przyniosły mu rozprawy prawnicze, zwłaszcza pionierska, pisana z inspiracji bpa A. S. Załuskiego „Ius publicum Regni Poloniae” („Prawo publiczne Królestwa Polskiego”, wyd. I 1742). Napisał także „Ius publicum civitatis Gedanensis” („Prawo publiczne Gdańska”). Opracował również rękopisy Galla Anonima „Kronika polska”, a także Kroniki Wincentego Kadłubka.
Zmarł 28 kwietnia 1774 w gdańsku
Źródło Wikipedia